1. گزارش سخنراني داريوش احمدي در نشست تخصصي «نگاهي نو به تاريخ هخامنشيان» در بنياد فرهنگي جمشيد در 1388/7/26
2. نگاهي نو به تاريخ هخامنشيان بررسي ميشود
۳۰ مهر ۱۳۸۸
نگاهي نو به تاريخ هخامنشيان
۱۴ مهر ۱۳۸۸
مقامهاي موسيقي محلي ايران به نام بيگانگان ثبت شد
در حالي كه ثبت رديفهاي موسيقي ايراني در فهرست ميراث معنوي يونسكو، چند روزي شادي را به خانه اهالي اين هنر ناب آورد، اما خبر ثبت يكي از گنجينههاي هنر معنوي فلات ايران؛ «موسيقي عاشيقلار» به نام يكي از كشورهاي همسايه، آه از نهاد همه دوستداران موسيقي برآورد.
ايران، سرزميني بزرگ است كه فرهنگهاي اقوام گوناگون و متعددي را در دل خود جاي داده و براي قرنها از آنها حفاظت كرده و باعث رشد و شكوفاييشان شده است.
در اين ميان، مقامهاي متنوع موسيقي نواحي ايران، يكي از مجموعه ميراثهاي گرانبهايي است كه اگرچه چندان از سوي مراكز و نهادهاي فرهنگي مورد حمايت و توجه قرار نگرفته، اما به مدد سرپنجه و حنجره نوازندگان و خوانندگان بيادعاي چهارگوشه اين سرزمين، همچنان زنده و پايا مانده است.
خبر هشداردهنده درباره ميراث معنوي كشور ما بويژه در حوزه موسيقي آن است كه پارههاي جدا شده از سرزمين اصلي ايران، امروز به مدعيان اصلي اين ماندگاريهاي كهن تبديل شدهاند. در همين ارتباط، چند روز پيش، موسيقي عاشيقلار كه سالهاي گذشته پرونده آن از سوي ايران براي ارائه به يونسكو آماده شده بود، از سوي كشور آذربايجان در بخش شاهكارهاي فرهنگ شفاهي به ثبت رسيد.
در حاشيه اين خبر، با كمال تاسف بايد گفت در حالي كه براساس كنوانسيون ميراث ناملموس يونسكو ميتوان پروندهها را به صورت چند ميليمتري تهيه و ثبت كرد، ما در ارتباط با موسيقي عاشيقلار در تعامل با كشور آذربايجان غفلت كرديم و فرصتي بزرگ را از دست داديم.
در همين ارتباط، محمد سرير در گفتگو با ايسنا اظهار اميدواري كرد كه بعد از اين مسوولان موسيقي تا دير نشده است به فكر ثبت ديگر موسيقيهاي نواحي و مقامي كشور باشند.
مديرعامل خانه موسيقي يادآور شد: از آنجا كه موسيقي در كشور ما هنوز به عنوان اولويت و هنري ناب شناخته نشده است، وظيفه ما نشان دادن اهميت موسيقي به عنوان بخشي اثرگذار از هويت ملي كشور است كه با ثبت رديفهاي موسيقي اين مسير را آغاز كردهايم.
(به نقل از: روزنامه جام جم 1388/7/13 ص 16)
-----------------------------------------------------
بخوانيد:
+ ملاحظاتي دربارهي تبار فارابي: ايراني يا آلتايي؟
+ نگاهی به ادعاهای ناصر پورپیرار در باره سلمان فارسی
ايران، سرزميني بزرگ است كه فرهنگهاي اقوام گوناگون و متعددي را در دل خود جاي داده و براي قرنها از آنها حفاظت كرده و باعث رشد و شكوفاييشان شده است.
در اين ميان، مقامهاي متنوع موسيقي نواحي ايران، يكي از مجموعه ميراثهاي گرانبهايي است كه اگرچه چندان از سوي مراكز و نهادهاي فرهنگي مورد حمايت و توجه قرار نگرفته، اما به مدد سرپنجه و حنجره نوازندگان و خوانندگان بيادعاي چهارگوشه اين سرزمين، همچنان زنده و پايا مانده است.
خبر هشداردهنده درباره ميراث معنوي كشور ما بويژه در حوزه موسيقي آن است كه پارههاي جدا شده از سرزمين اصلي ايران، امروز به مدعيان اصلي اين ماندگاريهاي كهن تبديل شدهاند. در همين ارتباط، چند روز پيش، موسيقي عاشيقلار كه سالهاي گذشته پرونده آن از سوي ايران براي ارائه به يونسكو آماده شده بود، از سوي كشور آذربايجان در بخش شاهكارهاي فرهنگ شفاهي به ثبت رسيد.
در حاشيه اين خبر، با كمال تاسف بايد گفت در حالي كه براساس كنوانسيون ميراث ناملموس يونسكو ميتوان پروندهها را به صورت چند ميليمتري تهيه و ثبت كرد، ما در ارتباط با موسيقي عاشيقلار در تعامل با كشور آذربايجان غفلت كرديم و فرصتي بزرگ را از دست داديم.
در همين ارتباط، محمد سرير در گفتگو با ايسنا اظهار اميدواري كرد كه بعد از اين مسوولان موسيقي تا دير نشده است به فكر ثبت ديگر موسيقيهاي نواحي و مقامي كشور باشند.
مديرعامل خانه موسيقي يادآور شد: از آنجا كه موسيقي در كشور ما هنوز به عنوان اولويت و هنري ناب شناخته نشده است، وظيفه ما نشان دادن اهميت موسيقي به عنوان بخشي اثرگذار از هويت ملي كشور است كه با ثبت رديفهاي موسيقي اين مسير را آغاز كردهايم.
(به نقل از: روزنامه جام جم 1388/7/13 ص 16)
-----------------------------------------------------
بخوانيد:
+ ملاحظاتي دربارهي تبار فارابي: ايراني يا آلتايي؟
+ نگاهی به ادعاهای ناصر پورپیرار در باره سلمان فارسی
اشتراک در:
پستها (Atom)